Zearalenon (ZEA), jedan od najrasprostranjenijih estrogenih mikotoksina, uglavnom ga proizvode Fusarium gljivice i dokazano je da utječe na reproduktivnu sposobnost životinja. Izloženost domaćih životinja ZEA postao je globalni problem javnog zdravstva zbog svoje toksičnosti i široke distribucije u stočnoj hrani. Zearalenon je primarni toksin koji uzrokuje neplodnost, abortus ili drugi uzgojni problemi, posebno kod svinja. Zearalenon je metabolit plijesni iz roda Fusarium, koji je po svojoj kemijskoj strukturi sličan estrogenim hormonima te vezujući se za estrogene receptore ostvaruje i estrogene učinke u organizmu. Izloženost zearalenonu rezultira poremećajima urogenitalnog sistema, dok jača akutna ili hronična otrovanja ostavljaju trajne posljedice na organima reproduktivnog sistema u vidu degenerativnih promjena testisa ili jajnika (atrofija), steriliteta te pobačaja. Precizan mehanizam reproduktivne toksičnosti ZEA još nije utvrđen.

Zearalenon se nerijetko nalazi u u različitim žitaricama, kao što su pšenica, ječam, kukuruz, sirak, raž, pirinač, kukuruzna silaža, sjemenke susama, sijeno, brašno, slad, soja , a može se naći i u pivu te kukuruznom ulju.  Može se pojaviti i u proizvodima na bazi žitarica kao što su žitarice za ljudsku ishranu, pekarski proizvodi, žitarice za doručak, te tjestani proizvodi. Kada krave konzumiraju hranu kontaminiranu zearalenonom, to se može otkriti u njihovom mlijeku i na taj način dospjeti u ljudski lanac ishrane.

ZEA i njegovi metaboliti se apsorbuju u tijelu kada se unose hranom. Iz tog razloga, može se pojaviti u biološkim tekućinama kao što su krv, urin i mlijeko. Istraživanja bioloških tečnosti različitih vrsta provode se u mnogim zemljama širom svijeta.

ZEA i njegovi metaboliti potencijalno su štetni po zdravlje životinja i ljudi kroz lanac ishrane i ljudi ih sve više prepoznaju. Dugotrajno izlaganje visokim dozama ZEA može izazvati ozbiljne toksične efekte kod sisara, poremetiti reproduktivni sistem i izazvati endokrine poremećaje. Dakle, to može uzrokovati ekonomske gubitke u industriji uzgoja. Stoga je potreban razvoj i primjena pristupa detoksikacije, na osnovu nekoliko postojećih toksikoloških studija. Međutim, dugotrajne niske doze izloženost ZEA uzrokuje endokrine poremećaje, što može dovesti do metaboličkih poremećaja i povećati rizik od bolesti povezanih s metaboličkim sindromom. Unatoč tome, utjecaji ZEA nalik estrogenu na in vivo metaboličke reakcije zahtijevaju daljnja istraživanja. Studije posljednjih decenija uglavnom su provedene na životinjama s visokim dozama kratkotrajne izloženosti, zanemarujući suptilne hronične efekte dugotrajnog izlaganja niskim dozama toksina.

Prema Evropskom standardu MDK ZEA-a u prehrambenim proizvodima iznosi 0,05 mg/kg ili 50 ng/g (E C D i r e c t i v e 466, 2001). MDK ZEA-a u Bosni i Hercegovini definisana je „ PRAVILNIK O MAKSIMALNO DOZVOLJENIM KOLIČINAMA ZA ODREĐENE KONTAMINANTE U HRANI“, Službeni glasnik BiH, br.  68/14. Zajedno s ostalim mikotoksinima, uzorkovanje prehrambenih proizvoda za zearalenon mora se izvršiti kako bi se dobili uzorci reprezentativni za pošiljku koja se ispituje. Uobičajena ekstrakcijska otapala su vodene smjese metanola, acetonitril, ili etil acetat nakon čega slijedi niz različitih postupaka čišćenja koji djelomično ovise o hrani i o načinu otkrivanja koji se koristi. Tankoslojna hromatografija (TLC) metode i tekuća hromatografija visokog učinka (HPLC) se često koriste. HPLC sam po sebi nije dovoljan, jer često može donijeti lažno pozitivne rezultate. Danas HPLC-MS / MS analiza se koristi za kvantificiranje i potvrdu prisutnosti zearalenona.